مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
"شب" زنده شد به برکت شب‌زنده‌داری‌ات قـیمت گرفت "نـافـله" از هم‌جـواری‌ات در اشک‌های اهلِ سحر، ذکرِ خیرِ توست حرف از قنوت وِتر، که شد یادگاری‌ات از خـشت‌خـشتِ خانۀ تو نـور می‌چکـد "خورشید" تکّه‌ای‌ست از آئینه‌کاری‌ات ای در تـنـورِ نـانِ شبت رزقِ آسـمـان! ای "هل‌اتیٰ" ستاره‌ای از سفره‌داری‌ات! دستاس نیست، چرخِ فلک زیر دست توست ای گردش زمین و زمان خانه‌داری‌ات! از غـصۀ دلت بگو ای داغِ سَربه‌مـُهر! از عــرش آمـدنـد پـی غــم‌گـســاری‌ات هـمسایه‌ات لـیاقـت اشک تو را نـداشت عـرشِ خـداست تـشـنـۀ ابـرِ بهـاری‌ات از گـریه‌های دَم‌به‌دَمت سبـز شد خزان نخل شکسته سرو شد از رودِ جاری‌ات ای اشکِ «لا يـَـمـَسُّهُ إِلَّا الْمُـطَهَـّرُونَ» خونـابه‌های ریخـته از زخـم کاری‌ات! تـیغ عـلی غـلاف نـشـد وقـت اخـتـلاف غرّید و خطبه شد به دَم ذوالفـقـاری‌ات کوثر شدی که یک‌تنه لشکـرکشی کنی تکثیر شد در اشکِ عـلی بی‌شماری‌ات وقف علی‌ست، دار و نداری که هست و نیست ای رونـقِ طـوافِ نجـف بی‌مـزاری‌ات |